"O wat een jaar!" luidt de titel van een televisieprogramma op de zaterdagavond.
En het is een understatement om te zeggen dat die titel buitengewoon van toepassing is op het jaar waarvan we het einde naderen.
Ieder kreeg te maken met de pandemie. En we hebben er nog steeds mee te maken. Het is crisis!
Coronacrisis, economische crisis, stikstofcrisis, klimaatcrisis.
2020, een jaar van crises. Waar zijn de lichtpunten?

Een moment om te markeren:
Het moment waarop u, voorzitter, opnieuw werd geïnstalleerd voor een periode van 6 jaar. Voor u persoonlijk een memorabel moment. Voor waterschap Vechtstromen een moment om te markeren. Een vertrouwde roerganger waarmee we samen de toekomst in varen. Soms helder, vaak ook mistig. Op zoek naar de lichtpunten.

Ter gelegenheid hiervan kregen we als AB een prachtige publicatie:
‘’Zuidoost-Drenthe door de ogen van Vincent van Gogh’’
Of het nu kwam omdat hij slechts weinig kleuren verf tot zijn beschikking had, of omdat hij zijn woorden niet kon omzetten in het kleurrijke beeld; zijn schilderijen uit die tijd zijn donker. De stemming is weinig licht.

Van Gogh schildert het veenlandschap en de mensen werkend in het veen.
Het bijzondere landschap, waar we nu zo zuinig op zijn. Toen belangrijk voor de ontginning. De turf als brandstof. De ‘klaargemaakte’ grond, goed voor landbouw.

Eerst was het veen, toen steenkool en nu aardgas. Brandstof, warmte, energie. We halen letterlijk uit de aarde wat er in zit. En we zien het scherper dan ooit. Dit is een voorschot nemen op de toekomst. Hier wordt de komende generatie pas echt opgezadeld met een vraagstuk. We putten de aarde uit! Waar zijn de lichtpunten?

En het was wéér droog. Het derde jaar op rij. Waar de klap na 1 droog jaar goed op te vangen is. Waar de klap hard aankomt bij het 2^e droge jaar op rij, sloeg het 3^e jaar droogte in als een bom.
Massaal gingen bomen dood en was er drastisch minder opbrengst van het land. En de oproepen van Vitens om minder drinkwater te gebruiken echoën nog na.
Zoet water; Je weet pas wat je mist, als het er niet meer is… Waar zijn de lichtpunten?

De lichtpunten? Ze zijn er! De CU laat er graag een paar doorschijnen:
Om te beginnen: De meerjarenverkenning. We mogen aan de hand van deze breedgedragen stip op de horizon(een ander woord voor ‘Lichtpunt’) werken aan een toekomst waarbij goed rentmeesterschap niet meer een greep doet uit de voorraadkast van de toekomst, maar een stap terug doet. Vergroening, met de agrarische sector werken aan kringlooplandbouw, versterken van biodiversiteit en CO2 neutraliteit. Werken aan herstel vraagt nu om verandering. Dat kost wat, maar dán heb je ook wat. The Times, they are a changin’.

Verder de herziening van het belastingstelsel. Toekomstbestendig. Het is een klein lichtpunt. En we zijn er nog niet. Juist in de opvolging van deze stap zullen we echt aan de slag moeten met de principes: Vervuiler betaalt en het profijtbeginsel. En een woonruimteforfait dat recht doet aan de werkelijkheid. En een systeem waarbij we omzien naar hen die deze belasting niet of nauwelijks kunnen opbrengen. Sociaal en rechtvaardig. Omzien naar elkaar. ‘Noaberschap’ Het zit in onze genen. Over lichtpunten gesproken.

En zo ondersteunt de ChristenUnie ook de educatiestrategie. Haal dáár uit wat er in zit, want dat is geen uitputten, maar inputten. De jeugd heeft immers de toekomst?!

Voorzitter, ik ga richting de afronding.
Zoals u weet maakt de ChristenUnie zich hard voor hen die om welke reden dan ook moeite hebben met het vinden van passend werk. Waterschap Vechtstromen (en zijn rechtsvoorgangers) zijn sinds jaar en dag actief in het dienen van de belangen van de maatschappij (in de brede zin van het woord).
Noaberschap, het omzien naar elkaar, zit in ons DNA. In onze organisatie is ruimte voor toppers. Voor dromers, voor denkers en voor doeners!
Ik zie in het komende jaar een opkomende zon voor -met name- hen die wat meer moeite hebben met het vinden van een werkplek. U kunt op ons rekenen in het gesprek over de participatiebanen.

Tot slot voorzitter:
Als ik de publicatie ’Zuidoost-Drenthe door de ogen van Vincent van Gogh’’ doorblader en de laatste foto van mevrouw Boelsems zie, dan zie ik donkere, onheilspellende wolken. En daaronder een kudde schapen. Ze lijken beschutting te zoeken onder de bomen.
Maar bij nader inzien zoeken ze geen beschutting onder de bomen. Ze zijn in beweging. Achter de herder aan. Achter de herder aan naar het licht.

Komende zondag is het eerste adventszondag.
We leven toe naar Kerst. Hét feest van Licht.

In dat Licht wensen we u, het algemeen bestuur en de gehele organisatie gezondheid, noaberschap,  en lichtpunten toe in het komende jaar!

Dank u wel.