Alweer bijna een jaar geleden was de verkiezing voor de Waterschappen en de Provinciale staten.
De definitieve uitslag was voor Waterschap Vechtstromen niet wat we ervan hadden gehoopt. Ondanks dat we ruim tienduizend stemmen meer hadden de vorige verkiezing hebben we een zetel moeten inleveren. Veel meer stemmen en toch van twee naar één zetel. We hebben dat in de duiding ‘omgekeerd evenredig’ genoemd.
Dit is gekomen doordat in totaal veel meer mensen hebben gestemd deze keer. De verhoudingen zijn daarmee anders komen te liggen. De reden dat er deze keer zoveel meer mensen hebben gestemd komt doordat de vorige verkiezing van waterschap Vechtstromen een jaar eerder was dan de landelijke verkiezing van Waterschappen. Dat had weer te maken met een afgeronde fusie van twee waterschappen (Velt&Vecht en Regge&Dinkel) tot waterschap Vechtstromen. De opkomst was toen erg laag, omdat er geen landelijke aandacht voor de verkiezingen was en in verhouding kreeg de ChristenUnie veel stemmen van de trouwe achterban.
Daarmee had de ChristenUnie naar verhouding een hoog resultaat en konden we aantreden met twee zetels en twee fractieondersteuners. Een mooi team! En we gingen samenwerken met de SGP. Een vertrouwde samenwerking uit het verleden. Deze samenwerking leidde ertoe dat we zelfs een plek kregen in het dagelijks bestuur. Jan van Hoek mocht namens de ChristenUnie en de SGP hierin plaatsnemen.
Samen hadden we daarmee drie zetels in het algemeen bestuur (waarvan één in het Dagelijks bestuur) en vier fractieondersteuners. Met deze groep mensen konden we de taken goed verdelen en mooie dingen bereiken.
Nu is de situatie van een heel andere orde. Met één zetel en deze periode slechts één ondersteuner (besluit van het algemeen bestuur) zijn we behoorlijk gekrompen. En van coalitiepartner zitten we nu in de oppositie. Dat is behoorlijk wennen.
Ondanks dit gegeven hebben we het gevoel dat we er toe doen in het bestuur.
We ondersteunen het bestuursakkoord (https://www.vechtstromen.nl/@41115/nieuw-bestuur-kiest/), omdat deze voor een groot deel past binnen onze visie. Tegelijk laten we ons eigen geluid horen.